KĄT OBRAZU
Na matówce umieszczonej za obiektywem prostopadle do jego osi część środkowa obrazu jest ostra, ale wraz z odległością od środka obrazu zmniejsza się jego oświetlenie i ostrość. Wynika to stąd, że wiązka promieni padająca skośnie na obiektyw jest diafragmowana nie tylko przez przysłonę, ale również przez brzegi oprawy obiektywu i do obrazu dociera mniej światła. Zjawisko to nazywa się winietowaniem.
Pogorszenie jakości obrazu na brzegach występuje w związku z niedostatecznym usunięciem błędów optycznych y skośnych wiązkach promieni, a zwłaszcza przy aberacji chromatycznej, astygmatyzmie czy krzywiźnie pola.
Obszar, który obejmuje koło z jeszcze dostatecznie ostrą i jasną częścią obrazu, nazywa się polem obrazu. Stąd wniosek, że przekątna formatu zdjęcia nie może być większa niż średnica pola obrazu obiektywu.
Kąt o wierzchołku leżącym w głównym punkcie obrazowym obiektywu i obejmujący pole obrazu nazywamy kątem pola lub kątem obrazu.
W powszechnie stosowanych obiektywach kąt obrazu mieści się w granicach 40°—50°. Teleobiektywy mają pole małe i kąt obrazu wynosi w nich ok. 10°—25°, natomiast w obiektywach szerokokątnych dochodzi on do 90°.