Odchylenia barwne.

Możemy stwierdzić, że niezbyt czyste barwy, to znaczy takie, które są nieco wyblakłe lub zszarzałe będą odtwarzane możliwie naturalnie w przeciwieństwie do barw silnie nasyconych, ciemnych, które będą odtwarzane jako nieco zadymione. Należy zwrócić uwagę, że tego rodzaju intensywne barwy, które z trudem można znaleźć nawet w tablicy barw, normalnie nie występują w fotografowanych obiektach z wyjątkiem kwiatów lub tkanin. Na małym obrazie tego rodzaju jaskrawe barwy w bliskim sąsiedztwie bardzo często na siebie oddziałują. Szczególnie barwa żółta, która jest intensywniejsza w kopii pozytywowej niż w odwracalnym przezroczu, rozjaśnia się nieco, jeśli w oryginale dookoła występuje jasna barwa zielonkawożółta. Barwa żółta w kopii będzie znowu nieco niebieskawa, a czerwień i purpura nieco żółtawe lub brunatnawe. Niektóre fabryki specjalnie zwracają na to uwagę, że ich materiały barwne wyjątkowo silnie odtwarzają czerwień. Materiały te wykazują często braki w innych barwach i cały zakres pozostałych odcieni barwnych odtwarzają w takim samym nasileniu. Różne barwy są rozróżniane okiem ludzkim prawie tak samo, jakkolwiek zawartość w nich fal o różnych długościach i wynikające stąd podniety barwne są zupełnie różne. Przy zastosowaniu prostych środków pomocniczych możemy bardzo łatwo odtworzyć, mieszając różne barwy widma, te same odcienie barw, za pomocą fal różnych długości. Fachowo barwy te nazywane są „metamerami”. Przypadki takie w naturze zdarzają się rzadko, gdyż każde ciało odbija lub wysyła dość duży zakres fal elektromagnetycznych. Zdarza się nieraz, że przedmioty o tych samych barwach na fotografii mają zupełnie odmienne odcienie barw, gdyż barwy metameryczne działają z różną siłą na trzy różnie uczulone warstwy materiału światłoczułego.

Niektóre ciała niebieskie są nieraz krytyczne, specjalnie wtedy, jeśli poza niebieskim zakresem widma odbijają jeszcze pewną część w czerwieni długofalowej. Na oko działa ona bardzo słabo, podczas gdy dolna warstwa barwnego materiału światłoczułego jest jeszcze czuła na taką barwę niebieską i odtwarza ją jako czerwoną. Na szczęście takie nienormalne barwy zdarzają się rzadko, poza kwiatami, którym poświęciliśmy specjalny rozdział. Tego rodzaju barwy można rozpoznać po tym, że przy oświetleniu sztucznym wydają się bardziej czerwone, gdyż odbijają wtedy dużo więcej promieniowania czerwonego niż przy oświetleniu dziennym. Są również materiały, które w zależności od rodzaju oświetlenia różnie wyglądają. Nie należy się wobec tego dziwić, jeśli takie krytyczne barwy wyjdą na fotografii „błędnie”, gdyż w zasadzie nie wiemy, co tu jest błędne, a co prawdziwe. Możemy rozumować zupełnie scholastycznie, że materiał odwracalny przystosowany do światła dziennego, bez filtru, również przy oświetleniu lampą żarową będzie miał, naturalnie, zbyt dużo odcieni żółtych. Ciała fotografowane przy takim oświetleniu odbijają dużo więcej promieni żółtych i czerwonych w porównaniu z oświetleniem światłem dziennym przyjmowanym dla tego przypadku jako standard. Odtworzenie jest więc dla nas fałszywe tylko dlatego, że oko ma zdolność pewnej akomodacji barwnej. Oświetlone słońcem przedmioty dają niebieski cień na białej płaszczyźnie, gdyż otrzymuje on tylko światło wypromieniowane z niebieskiego nieba; mimo to odczuwamy cień jako szary, a nie niebieski, jak to się okazuje przy uważnej obserwacji lub na błonie.