OPRAWA OBIEKTYWU.
Oprawa obiektywu ma decydujący wpływ na jego jakość. Wykonana bez należytej precyzji pogarsza wydatnie korekcję najlepszego nawet zestawu soczewek. Zbyt miękki metal (niewłaściwy stop glinowo-magnezowy) bardzo łatwo ulega odkształceniu, a najmniejsze uderzenie brzegiem obiektywu powoduje zagięcie i uniemożliwia ruch ślimaka nastawiania na ostro.
Fabryki aparatów małoobrazkowych z reguły stosują duże, o standaryzowanych wymiarach, oprawy obiektywów, w których zespół soczewek jest wbudowany tak głęboko, że oprawa zastępuje poniekąd osłonę przeciwsłoneczną. Unika się w ten sposób refleksów (dzięki wgłębionej oprawie), lecz aparaty stają się przez to grube i nieporęczne (rysunek).
Rysunek. Standaryzowana oprawa obiektywu (do wkręcania).
Ponadto nie wsuwa się ich w korpus aparatu. Ułatwiają one natomiast stosowanie filtrów, bo dzięki standaryzacji średnicy i gwintu oprawy jeden i ten sam filtr wkręcany lub nakładany nadaje się do obiektywów o różnych otworach względnych i różnych ogniskowych.
W aparatach z wymiennymi obiektywami stosuje się obiektywy z gwintem do wkręcania lub z uchwytem bagnetowym zaopatrzonym w zaskok mocujący obiektyw na czołówce aparatu.
Obiektywy z gwintem do wkręcania są najpewniejsze w użyciu, nie zachodzi bowiem przy nich obawa, że mogą odpaść od aparatu w czasie pracy.
Istnieje tendencja do standaryzacji opraw obiektywów różnych fabryk, aby można ich było używać do różnych aparatów, niezależnie od pochodzenia. Standaryzację szeroko zastosowali Japończycy, których obiektywy nadają się do bardzo wielu aparatów, w tym także produkcji europejskiej.
W Europie mamy na ogół dwa sposoby zamocowania obiektywu na aparacie: gwint typu Practica Pentacon (NRD), obecnie powszechnie stosowany na świecie (M 42/1) oraz uchwyt bagnetowy typu Exakta-Exa Ihagee (NRD). Ponadto istnieje wiele rozwiązań odmiennych (zwłaszcza w ZSRR i NRF).
Nie należy jednak zapominać, że standaryzacja zamocowania obiektywu będzie miała dopiero wówczas praktyczne znaczenie, gdy dojdzie do standaryzacji odległości między czołówką aparatu różnych fabryk a płaszczyzną błony.
Uchwyt na gwint jest więc stosowany znacznie częściej, ale wymaga znacznie więcej czasu na wymianę obiektywu niż uchwyt bagnetowy. W użyciu oba te systemy dają równie pewne wyniki.