TABELE CZASU NAŚWIETLANIA.
Istnieją różne tabele czasu naświetlania. Bardzo praktyczne i uniwersalne są współśrodkowe tarcze z tworzywa, które przez odpowiednie ustawienie poszczególnych parametrów pozwalają na odczytanie właściwego czasu naświetlania w każdych warunkach. Tabele te dają stosunkowo dokładne wyniki, a to dzięki dużemu zróżnicowaniu obiektów zdjęcia i warunków świetlnych. Mogą one w normalnych warunkach zastąpić światłomierz.
Tarczowa tabela naświetlań.
Są również tabele, w których należy dodać kilka (5—6) liczb, aby uzyskać właściwy czas naświetlania.
Istnieją nawet całe broszury, uwzględniające szerokość geograficzną miejsca zdjęcia, wysokość nad poziomem morza, każdy miesiąc roku z osobna itd.
Do celów fotografii amatorskiej wystarczą tabelki najbardziej skrócone i uproszczone, aby podać ogólnie potrzebny czas naświetlania. Dokładność ich w połączeniu z pewną wprawą fotografa pozwoli na poprawne naświetlanie w przeciętnie normalnych warunkach.
Główną zaletą tych tabel jest prostota. Nie należy tylko zapominać o ewentualnym przedłużeniu czasu naświetlania przy użyciu filtru.
Przy użyciu średniego żółtego filtru czas naświetlania należy podwoić lub potroić. Przy użyciu jasnopomarańczowego filtru czas naświetlania trzeba przedłużyć czterokrotnie. W bardzo ponure dni zimowe dane z tabel mogą okazać się zawodne (zwykle podają zbyt krótkie czasy naświetlenia).
Należy dodać, że czasy naświetlania wskazywane przez różne tabele nieraz odbiegają dość znacznie od siebie. Pochodzi to stąd, że niektóre z tych tabel podają minimalny czas naświetlania potrzebny dla danej błony, inne zaś maksymalny lub optymalny. Jest to wynikiem tolerancji emulsji na wahania czasu naświetlania. Różnice te mogą wahać się w wielokrotnościach minimalnego czasu naświetlania, nie mogą jednak zejść poniżej koniecznego poziomu, bowiem w tym zakresie błona już nie wykazuje tolerancji.