Wykres temperatury barwowej.
Przyjrzyjmy się teraz dalej wykresowi. W środku rysunku znajdują się trzy linie pionowe — dwie czerwone i niebieska, które odpowiadają materiałom odwracalnym do światła sztucznego (typ K) i materiałom odwracalnym przeznaczonym do światła dziennego (typ T).
Wiemy, że oba rodzaje materiałów mogą pracować tylko przy określonej temperaturze barwowej bez powstawania na nich nieprawidłowych odcieni barw. Na obu liniach pionowych na wysokości odpowiednich temperatur barwowych zaznaczone są kreski. Obie kreski są połączone linią przerywaną, a równolegle do niej biegną linie czerwone i niebieskie służące do porównywania światła oraz filtrów. Oznaczenie ich jest podane w dekamiredach. Po prawej stronie na brzegu rysunku podane są współczynniki naświetlania dla filtrów w barwach odpowiadających poszczególnym liniom. Na koniec z lewej strony są wymienione praktycznie występujące rodzaje oświetleń i odpowiadające im temperatury barwo-we światła. Wartości te mogą mieć znaczne odchylenia, gdyż przy sztucznych źródłach światła zależą od wyrobu i od napięcia prądu, a przy świetle dziennym — od pory dnia i roku, a także od pogody. Wartości z boku w_ nawiasach podają przypuszczalne zakresy rozrzutu. Światła błyskowe jarzą się również w stałej temperaturze barwowej. W momencie ich najsilniejszego wyładowania osiągają do 5000°K, tak że jeśli kamera ma dobrą synchronizację i może uchwycić maksimum naświetlenia nawet przy niebarwionym szkle lampy, może być załadowana materiałem przeznaczonym do światła dziennego (typ T). Przeciętna temperatura w większości przyrządów leży jednak o wiele niżej. Korzystanie ze skomplikowanego nieco z wyglądu, ale jednak mimo wszystko dość przejrzystego rysunku, jak wyjaśnimy na przykładzie, powinno być następujące: Lampa błyskowa z niebarwionym szkłem ma temperaturę barwową ok. 3800°K lub 263 miredy, a więc leży między temperaturami barwowymi, do których dostosowane są oba rodzaje materiałów odwracalnych, np. firmy ORWO lub innych wytwórców taśmy. Na wysokości odpowiadającej temperaturze barwowej lampy błyskowej z niebarwionym szkłem prowadzimy prostą poziomą na prawo, aż do przecięcia jej z czerwoną linią odpowiadającą materiałom przeznaczonym do światła sztucznego. Prosta pozioma przecina pierwszą linię mniej więcej na tej samej wysokości jak czerwona linia odpowiadająca filtrowi R 9. Filtr ten byłby więc prawidłowy dla materiału przeznaczonego do światła sztucznego: obniża on wartość w miredach, lampy błyskowej do takiej, do jakiej jest przystosowany materiał światłoczuły. Posuwając się wzdłuż czerwonej linii na prawo w górę możemy odczytać współczynnik filtru wynoszący 1,8. Jeśli jednak przesuniemy się na wysokości odpowiadającej wartości miredów lampy błyskowej poziomo jeszcze bardziej na prawo, natrafimy na drugą linię czerwoną materiałów przeznaczonych do światła sztucznego o temp. 3200°K. Na tej samej wysokości jest ona przecięta liniami filtrów R 6 i R 4,5. Oba filtry nadają się jednakowo do tej błony. Jeszcze dalej poziomo na prawo natrafiamy na linię materiału przeznaczonego do światła dziennego, przeciętą niebieską linią filtru B 7,5. Byłby to więc filtr odpowiedni dla materiału dziennego typ T. Współczynnik filtru byłby odpowiednio wyższy i wynosiłby w tym przypadku 2,3.