Układ i rzetelność barw.
Musimy się zająć odchyleniami odtworzonych barw, a więc ich błędami, jakkolwiek w poszczególnych rozdziałach mówimy szczegółowo o ewentualnie występujących błędach. Każda reprodukcja przynosi pewne straty. Również nie inaczej dzieje się przy odtwarzaniu dźwięku (radio, płyty, magnetofon). Najlepsze, z największą starannością wykonane odtworzenie dźwięku, tzw. hf (high fidelity) nie zastąpi orkiestry. Zrozumiałe, że przy urządzeniu mającym wzmocnienie dwukanałowe (osobno wysokie, osobno niskie tony) i wyrównany system nisko- i wysoko tonowych głośników udaje się możliwie naturalnie odtworzyć śpiew i pojedyncze instrumenty, na przykład wiolonczelę, tak że nie możemy mieć już żadnych dodatkowych zastrzeżeń. Materiały barwne zawierają w swoich trzech warstwach „trójkanałowe wzmacnianie’1 wrażeń świetlnych i należy podziwiać, jak zmuszono nieprzystępną chemię do podobnej służby w dziedzinie fal elektromagnetycznych jak fizykę w zakresie drgań akustycznych. Jeśli chcielibyśmy dalej prowadzić porównania, to moglibyśmy barwny materiał odwracalny porównać z bezpośrednią transmisją przez radio, a kopię pozytywową otrzymaną z negatywu z odtwarzaniem dźwięku z taśmy lub z płyt. I tu, i tam każde przedłużenie drogi odtwarzania przynosi pewną utratę szczegółów.
Zadymienia na błonach odwracalnych.
Do błędów najczęściej występujących w zdjęciach odwracalnych należą błędne naświetlenia materiału. Wynikają one z wąskiego zakresu użytecznych naświetleń bądź nieprawidłowego pomiaru oświetlenia. Możemy temu zapobiec, jeśli wykonamy 2—3 zdjęcia ważniejszych obiektów, każde przy różnych o połowę wartości otworach przysłon. Stajemy jednak bezradni wobec najczęstszego błędu, a mianowicie niepożądanych odchyleń odcieni barw, zwanych także zadymieniami. Przede wszystkim musimy powiedzieć, co rozumiemy pod określeniem odchylenie odcienia barwy (zadymienie). Fachowiec rozumie pod tym przewagę, na całym obrazie, a nie w szczegółach, jakiegoś jednego odcienia barwnego. Należy przy tym wyjaśnić, że typowe zadymienie, jeśli nie jest tylko zbyt poważne, bardzo mało oddziałuje na barwy intensywne, przez co jest nieraz trudne do rozpoznania. Obraz barwny składa się, jak wiadomo, z trzech leżących jeden na drugim pojedynczych obrazów cząstkowych: żółtego, purpurowego i niebieskozielonego, które muszą być dopasowane bardzo dokładnie. Każde odchylenie grubości warstw, które przy grubości ok.1/100 mm nie zawsze może być zachowane, prowadzi do przewagi lub braku określonej barwy.
Barwna błona lub proces wywoływania, które mogą również naruszyć równowagą barw, są winne tylko wtedy, jeśli wszystkie obrazy na danej rolce mają odchylenia barw na intensywnie barwnych zdjęciach. Jeśli na 36 zdjęć 35 ma odchylenia, a tylko jeden obraz jest prawidłowy, pomimo że motyw (szara droga lub domy) pozwala na ewentualne rozpoznanie niepożądanych zadymień, to możemy stwierdzić, że błony i proces wywoływania są w porządku, a błędów należy szukać gdzie indziej.
Barwny obraz odwracalny możemy utrzymać w ciepłym charakterze, żółtawym lub czerwonawym względnie w zimnym, niebieskawym, przy czym w tego rodzaju przypadkach nie możemy mówić o niepożądanych odchyleniach odcieni barw. Nawet, przeciwnie, wiele osób wybiera chętniej obrazy ciepłe, słoneczne, w których dobrze jest odtworzona barwa skóry, inni wolą barwy zimne, przy których błękit nieba jest odtworzony intensywnie. Szare ulice i drogi, na których najłatwiej można rozpoznać odchylenia od odcienia szarego, ukazują się w pierwszym przypadku brunatnawe, zaś w drugim niebieskawoszarawe. Trudność zapamiętania barw pozwala na pewniejsze rozpoznanie tych subtelnych różnic właściwie tylko wtedy, gdy możemy porównać dwa podobne lub takie same motywy, oba wykonane w słonecznym oświetleniu na dwóch różnych błonach.
W czasie projekcji, do której w pierwszym rzędzie są przeznaczone przezrocza, nie rozróżniamy ogólnego charakteru barwnego, gdyż w ciemnym otoczeniu brak nam barw porównawczych lub też, jak to określają fachowcy, mamy do czynienia z „względną obserwacją”. Doświadczony prelegent pominie odchylenia odcieni, jak długo nie może i nie chce objaśnić tego charakterem oświetlenia i przedstawia obrazy jeden po drugim. Istnieje również możliwość oprawienia przezrocza z folią przeciwzadymieniową, ustawiając tę ostatnią przed lub za obiektywem rzutnika. W handlu spotkamy również rewolwerowe tarcze filtrowe z zestawem stopniowanych, ustawionych kolejno filtrów barwnych. Użyciu ich przeszkadza strata czasu w trakcie projekcji na dobieranie odpowiedniej ich barwy. Zmiany odcieni barw w czasie projekcji bez użycia filtrów, widocznie przeszkadzające w odbiorze wrażeń, należy również określić jako zadymienia. Przesunięcie w kierunku purpury, a więc dominowanie warstwy środkowej działa przy tym specjalnie nieprzyjemnie. Podobnie mocno działa, specjalnie w zdjęciach osób, brak purpury, a więc odchylenie w kierunku zielonym. Przypuszczalnie jest to spowodowane tym, że człowiek nie jest przyzwyczajony do tego rodzaju barw w swoim otoczeniu. Barwy żółtawe i czerwonawe występują często przy niskim położeniu słońca, w świetle świec itp., a barwy zimne występują w cieniach przy błękitnym niebie.