Zdjęcia medyczne.

Dziedziną, w której fotografia barwna może służyć ludzkości z największym skutkiem i korzyścią, jest medycyna. Fotografia barwna jest tutaj przede wszystkim ważnym środkiem nauczania me tylko nowego pokolenia i kolegów, lecz również, jakkolwiek rzadziej, stosowana do diagnozy W każdej dobrze prowadzonej klinice zdjęcia barwne są wykonywane masowo, a docenci mogą je wykorzystywać w czasie wykładów, aby uczynić te ostatnie bardziej zrozumiałymi i lepiej przemawiającymi do słuchaczy.

W publikacjach medycznych i fotograficznych było już pokazanych wiele zdjęć barwnych z zakresu działalności lekarskiej, przede wszystkim z zakresu operacji, które wskutek ich bezpośredniości i prawdziwości mogą być nawet bardziej pociągające dla laików niż dla fachowców. Zdjęcia takie wyświetlane w czasie wykładów — wraz z wyjaśnieniami profesora — dają studentom lepszy pogląd na technikę operacyjną raz sama fotografia. Według przekonania prof. H. Kuntzena, przede wszystkim jeśli jest wykonany plastycznie, może być bardziej przydatny dla uczącego się niż zdjęcia barwne. Podkreśla on wyraźnie istotę rzeczy, podczas gdy nieraz właśnie zdjęcia barwne wskutek nierównomiernej dla nich czerwieni ciała oddziałują jeszcze mniej plastycznie niż zdjęcia czarno-białe. Wzrok jest absorbowany przez zakrwawioną bieliznę, klamerki itp., a przez to odciągany od rzeczy istotnych Profesor Kuntzen jest również, z pewnymi wyjątkami, rozczarowany barwnymi filmami kinematograficznymi. Dużo więcej oczekuje on od zdjęć stereoskopowych, jako poważnego środka dydaktycznego, ponieważ wskutek przestrzennego odtworzenia szczegółów poprawia się widoczność i rozpoznanie zaczerwienionych, mniej lub więcej ważnych detali. „Oglądający widzi przebieg całej operacji równocześnie z operującym jak gdyby spoza jego pleców. Szczegóły techniczne nie przebiegają niepowstrzymanie naprzód, lecz są uporządkowane w jakimś łańcuchu pojedynczych obrazów, tak że przy projekcji możemy je pokazać i omówić w zupełnym spokoju, jeden po drugim. Przeżycie takiej operacji jest tak plastyczne i tak żywe, jak gdybyśmy bezpośrednio w niej uczestniczyli. Zadanie fotografa w sali operacyjnej jest bardzo trudne. Niezwykła atmosfera będzie go denerwować, a więc musi pracować bardzo szybko. Wielokrotnie nie ma on do dyspozycji wolnego miejsca i tylko gdy chirurg za to odpowiada, może mu na krótkie momenty udostępnić pole widzenia. Wielkie lampy operacyjne wysyłają często filtrowane światło niebieskie, które z wpadającym również światłem dziennym tworzy mieszaninę i fotograf może dodatkowo użyć nawet elektronowego światła błyskowego. Niektóre lampy operacyjne są tak zbudowane, aby nie dawały żadnych cieni nawet wtedy, gdy ktoś znajduje się w zasięgu ich światła. W literaturze są również opisane lampy mające wbudowane w reflektorze kamerę i lampę błyskową, przy czym mogą one być zdalnie sterowane przez asystenta. Przesuwanie błony i naciąganie migawki odbywa się automatycznie. Przy schorzeniach organów wewnętrznych, a specjalnie w ich stadium początkowym, powstają tylko niewielkie zmiany, polegające na lekkim zaczerwienieniu powierzchnią które na zdjęciach czarno-białych są zupełnie niemożliwe do rozróżnienia. Dlatego w fotografii barwnej wykorzystano specjalne konstrukcje medycznych aparatów zdjęciowych, które najczęściej pracują w połączeniu ze znanymi aparatami małoobrazkowymi, jak np. Contax, Exakta Varex, Leica itp. Na przykład przystosowany specjalnie do zdjęć fotograficznych kolposkop, nazwany kolpofotem, może doskonale pracować jako aparat służący do rozpoznawania, a w konsekwencji do zwalczania raka macicy. Z uwagi na to, że cały aparat znajduje się tutaj poza ciałem, możemy do oświetlenia użyć normalnej wielkości lampy błyskowej. Wielorodzajowe schorzenia rakowe kobiecych organów rozrodczych ujmowane są w różnych atlasach w postaci książkowej. Dawniej musiano bardzo cierpliwie wykonywać wiele rysunków, podczas gdy obecnie atlasy tego rodzaju mogą być wyposażone w oryginalne zdjęcia barwne, co ma nie tylko specjalne znaczenie dydaktyczne, lecz jest także praktycznym wykorzystaniem fotografii barwnej w tej dziedzinie. F. Merker pisze na przykład: „Do celów dydaktycznych i naukowych kolpofotyczne zdjęcia barwne są pełnowartościowym środkiem do interpretacji i rozpoznania wczesnych zmian tych niebezpiecznych nowotworów. Pozwalają w naturalny sposób prostą drogą zbadać narażone na niebezpieczeństwo organa kobiece i stwarzają poglądowe podstawy diagnostyki. Poglądowość zaś, według Pestalozziego, jest absolutną podstawą każdego poznania”.